എന്തിനാണിതൊക്കെ .
എന്റെയും നിന്റെയും -
നെഞ്ചില്‍ കത്തുന്ന ചിന്തകള്‍
മാത്രമുള്ളപ്പോള്‍ .
പ്രണയക്കെടുതികള്‍ ,
സ്നേഹ കുരുതികള്‍ ,
ഇഷ്ട ബന്ധുക്കളുടെ മരണ
യാത്രകള്‍ - ഇങ്ങനെ ഓരോരോ
വിലാപങ്ങളില്‍ ഇനിയുമോടുങ്ങുവാന്‍ ,
വേണ്ട , നമ്മുക്കിനി പിരിയാം -
മണല്‍ തിട്ടയിന്മേല്‍
ചോറും കറിയും വയ്ച്ചതും
മണല്‍ കൊട്ടാരം പണിതു
അതില്‍ അന്തിയുറങ്ങാന്‍ കൊതിച്ചതും -
വ്യാമോഹമായി കണ്ടു
കണ്ണടയ്ക്കാം .
മിഴികള്‍ പതിയെ അടയുമ്പോള്‍
നിറ കണ്ണില്‍ തുളുംപിയോഴുകിയ
ഉപ്പു നീര്‍ -
നാവോട് ചേര്‍ത്ത് - രുചിച്
അമര്തിക്കരയാം .
മോഹങ്ങള്‍ താനേ മരണം
വരിയ്ക്കുംപോള്‍ വരികളില്‍
വിഷാദം അറിയാതെ പടരുന്നു .
പ്രിയമുള്ളതൊക്കെയും പിരിഞ്ഞു
അകലാന്‍ എന്തിനീ ജീവിതം
വെറുതെ കഴിക്കുന്നു .
ചേരാത്ത -
ഇണകളില്‍ ചത്ത പ്രണയവും
പൊയ്പോയ സ്നേഹവും
മോഹ ഭങ്ങങ്ങളായി ഉരുകുന്നു
കന്നി വെയില്‍ കണികളില്‍ .
എന്തിനു നമ്മള്‍ കൊതിയ്ക്കുന്നു
ഇങ്ങനെ -
വിധിയ്ക്കുന്ന ദൈവത്തിനു
മനസ്സാക്ഷി ഇല്ലങ്കില്‍ .
പിരിയാം - അകലാം
അങ്ങ് ദൂരെയൊരു കൂട്ടില്‍
ഏതോ ഇണക്കിളികള്‍ ഉപേക്ഷിച്ച
തടവില്‍ . ..................!
.........faisal pakalkuri
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ